کارکرد شهرهای نی ریز، استهبان و گراش در توسعه اقتصادی فارس

مقدمه و هدف پژوهش: امروزه بیشتر سرمایه گذاری ها، مخصوصاً در بعد اقتصادی، در کلان شهرها صورت می گیرد از آن جهت که عقیده عمومی بر آن است که سرمایه گذاری در کلان شهرها مقرون به صرفه است. این امر باعث توسعه تک بعدی در منطقه و فقط در یک شهر خاص می گردد که نتیجه آن افزایش نابرابری منطقه ای است و دیگر شهرهای منطقه از توسعه باز می مانند درحالی که شهرهای دیگر ممکن است دارای توان ها و پتانسیل های خوبی جهت توسعه اقتصادی باشند. یکی از مهم ترین اهداف در برنامه ریزی منطقه ای، کاهش نابرابری ها و توسعه منطقه با استفاده از توان های هر منطقه است. لازمه رسیدن به این امر توجه به شهرهای کوچک به عنوان راهبردی که باعث توسعه اقتصادی این شهرها و منطقه می گردد حائز اهمیت است. این تحقیق با هدف مطالعه نقش شهرهای کوچک در توازن و توسعه منطقه ای، به مطالعه شهرهای کوچک استان فارس که بین 25-50 هزار نفر جمعیت دارند، می پردازد. روش پژوهش: روش پژوهش «توصیفی-تحلیلی»است که بر مبنای مؤلفه جمعیتی و به کارگیری مدل های کمی انجام شده است در پژوهش حاضر جهت بررسی نقشی که شهر های کوچک در توسعه اقتصادی منطقه می توانند ایفا کنند از دو روش اقتصادی، ضریب مکانی و تغییر سهمی بهره گرفته شده است. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان می دهد که شهرهای کوچک استان فارس با توجه به پتانسیل ها و روش های انجام شده می توانند با ارائه کارکردهای صنعتی، خدماتی و کشاورزی در بهبود شرایط اقتصادی خود و کل منطقه تأثیر گذار باشند. بر طبق هر دو روش این شهرها در بخش های مختلف توسعه دارای ضرایب رشد مثبتی در مقایسه با استان بوده اند. لازمه وارد شدن این شهرها در توسعه اقتصادی منطقه، دادن نقش اقتصادی به هر یک از این شهرها متناسب با پتانسیل های آن هاست؛ که این امر نیز به نوبه خود راهبردهای ویژه ای را می طلبد که باید با برنامه ریزی منظم و دقیق و با حمایت دولت در این شهرها صورت پذیرد.